Cesarstwa Łac
Encyklopedia PWN
w starożytnym Rzymie IV–VI w., po reformach Dioklecjana i Konstatyna I Wielkiego, pograniczne oddziały armii rzymskiej;
litis contestatio
w procesach rzym. — legisakcyjnym i formułkowym, pierwsze stadium postępowania przed urzędnikiem jurysdykcyjnym, gł. pretorem, kończące się formalnym ugruntowaniem sporu; dawało to sędziemu prywatnemu legitymację do orzekania.
[łac., ‘zawiązanie sporu’, ‘utwierdzenie sporu’],
magister militiae
za czasów późnego cesarstwa dowódcy elitarnych oddziałów comitatenses;
[łac., ‘dowódca wojska’],
magister officiorum
w czasach późnego cesarstwa rzymskiego kontroler biur (officia) administracji centralnej;
[łac.],
magistratus
w starożytnym Rzymie termin używany zarówno na określenie urzędnika, jak i urzędu;
[łac., ‘urząd państwowy’, ‘urzędnik’],
maiestas
godność, głównie bóstwa lub wyjątkowo dostojnego osobnika lub stanowiska;
[łac., ‘majestat’],
